“Ooit was dit een pachtboerderij van het bisdom Breda. Mijn opa is hier met melkvee begonnen en daarna mijn vader. Ik ben de derde generatie.” Aan de grote tafel van een moderne woonkeuken vertelt Adri met trots over het melkveebedrijf van zijn familie Janssens. Dat ligt in het buurtschap Tervoort in het buitengebied van Bavel (gemeente Breda) en bestaat uit zo’n 85 stuks melkvee met daarbij jongvee en akkerbouw (gras en maïs). “Als klein jongetje had ik al veel belangstelling voor de boerderij en het vee.” Na afronding van de HAS (Hogere Agrarische School, richting veehouderij) in 1988 kwam hij bij zijn vader in de maatschap. Later, toen zijn ouders in het dorp gingen wonen, betrok hij samen met zijn vrouw Nancy de boerderij en zette het stel samen de maatschap voort. Nancy deed de MAS (Middelbare Agrarische School, richting rundveehouderij). “Ik verricht vooral veel hand- en spandiensten. Daarnaast heb ik een atelier en volg ik een opleiding aan kunstacademie IKO in Hoogstraten.” Dochter Kian (24) is adviseur strategie en communicatie bij een communicatiebureau en dochter Zhen (21) studeert Medische Wetenschappen en Technologie in Eindhoven. Beiden zijn inmiddels uit huis en er is geen bedrijfsopvolging. “Tien jaar geleden heb ik nog geïnvesteerd in robots voor de melkstal, maar nu staat het bedrijf eigenlijk stil”, vertelt Adri. “Om in 2024 aan de stikstofregelgeving te voldoen, moet ik een nieuwe vloer in mijn stal leggen, maar dat ga ik niet doen. Die investering haal ik er nooit meer uit.”
Schetstekening
Het was duidelijk dat er iets moest gebeuren, maar wat? Via DLV Advies, het kantoor dat de mestboekhouding van het bedrijf verzorgt, werden Adri en Nancy geattendeerd op VABIMPULS. Adri belde en de eerste gesprekken vonden plaats. “Aanvankelijk wilden wij de stal platgooien en huizen bouwen, maar al direct werd duidelijk dat dit niet realiseerbaar was. Er ontstond een nieuw plan voor een klein wijkje/woonerf op basis van ‘erfdeling’ met twaalf woningen voor starters en ouderen. Gemeente Breda in de persoon van adviseur buitengebied Peter Hurks was betrokken, zag kansen en stond er positief in. Architect en specialist voor VABIMPULS Rik Adriaans maakte een schetstekening en de globale kosten werden doorgerekend door VABIMPULS-specialist Jasper van den Heuvel.
Parallel aan dit proces ging Peer Verkuijlen, projectleider en deskundige van VABIMPULS, in gesprek met Adri en Nancy. Aan de eerdergenoemde keukentafel schoof hij talrijke keren aan. “Onderwerpen als bestemmingsplannen en regelgeving parkeer ik altijd even”, geeft Verkuijlen aan. “Andere vragen zijn veel belangrijker. Wie zijn jullie? Wat houdt je bezig? Waar hecht je waarde aan? Het is essentieel om eerst te kijken naar wat iemand wil, in plaats van direct naar wat er allemaal kan en niet kan. Dat komt later wel.”
Waar beginnen we aan?
Nancy: “We waren enthousiast over het plan dat ontwikkeld werd. Vanuit het oogpunt van woningnood en andere maatschappelijke vraagstukken vind ik het nog altijd een heel mooi idee.” “Maar zo’n groot project realiseren, daar hebben wij geen verstand van”, vult Adri aan. “We zouden het grotendeels uit handen moeten geven en dan verlies je de regie. We waren echt zoekende en wisten niet goed wat te doen. Omdat het plan werd uitgewerkt, konden we er ons een goede voorstelling van maken. Dat was heel prettig. Het kwam dichtbij en het was duidelijk dat het een groot en kostbaar project zou worden. De vraag ‘Waar beginnen we aan?’ bleef maar terugkomen.”
Ontdekken wat je wilt
Verkuijlen bleef met het stel in gesprek en liet ze nadenken over hun interesses en dromen. Ze zijn gesteld op hun privacy en rust, zo gingen ze zich realiseren. ‘Vreemd volk op het erf’ sprak ze niet direct aan. Verkuijlen: “Ontdekken wat je echt zelf wilt, is niet makkelijk. Komen tot een keuze die voor alle partijen goed voelt, kost tijd. Vergis je niet, er liggen veel boeren wakker over dit soort zaken. Tevreden zijn en vrij van (grote) zorgen is van grote waarde. VABIMPULS gaat niet alleen over euro’s. Er wordt echt niet altijd gekozen voor de weg die het meeste opbrengt.”
Balans
“Hoe mooi het plan ook was, uiteindelijk hebben wij besloten om er niet mee verder te gaan”, aldus Adri. “Het hele traject hebben wij als zeer waardevol ervaren. Het is heel gezond wanneer andere, deskundige en kritische ogen eens naar jouw situatie kijken. We hoefden niks te overhaasten en kregen de tijd van VABIMPULS. Een weloverwogen besluit om iets niet te doen is ook een waardevol resultaat.” Nancy vult aan: VABIMPULS vindt een goede balans tussen enerzijds een empathische benadering met veel oog voor de sociale kant. Anderzijds hebben ze alle kennis in huis en een groot netwerk. Die balans leidt tot een gedegen beslissing en dat voelt heel fijn. We gaan ontzorgd de toekomst in.”
Verkuijlen onderstreept het belang van een klik tussen VABIMPULS en de betrokken ondernemers. “We praten in vertrouwen over persoonlijke zaken. VABIMPULS werkt enkel met professionals met een groot inlevingsvermogen. Kijken hoe mensen in elkaar steken en wat ze belangrijk vinden is altijd de eerste stap in een traject, en direct de belangrijkste. Dit is een casus met een duidelijke uitkomst voor de komende tien jaar en daarmee de beperkte investering van tijd en middelen helemaal waard. Helder krijgen wat mensen echt willen, is zeker ook een rol van VABIMPULS.”
Meer tijd en vrijer zijn
“Of het nu voelt alsof we terug bij af zijn? Zeker niet!”, meldt Adri stellig. “Doordat het plan werd uitgewerkt ging het leven en konden we gefundeerd de beslissing nemen om het niet te doen. We hopen mee te kunnen doen met de stoppersregeling. Het is nu even wachten tot deze weer geopend wordt. Het stoppen van ons bedrijf mag nu snel gaan. We zijn eraan toe. Ik zie ernaar uit om niet altijd meer ‘aan te hoeven staan’ en wat meer tijd te hebben. Onze grond houden we aan.” Nancy: “Niet meer gebonden zijn aan de koeien en daardoor wat vrijer zijn, lijkt me fijn. Een beetje reizen? VABIMPULS maakt duidelijk dat we voor onszelf mogen kiezen en dat hebben we gedaan.” “Misschien ga ik wel een dag extern werken, maar dan zonder alle verantwoordelijkheden”, mijmert Adri. “Ik blijf een echte koeienboer natuurlijk!”
